Το IFG στηρίζει το 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Με την ηχηρή κλακέτα της κυρίας Τεπενδρή να κοσμεί τις αφίσες του, ξεκινά το 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο το οποίο επιστρέφει φέτος από τις 4 έως τις 14 Νοεμβρίου 2021,  στους χώρους του: τις κινηματογραφικές αίθουσες του Ολύμπιον και της προβλήτας στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος στηρίζει έμπρακτα και τη φετινή έκδοση και σας προτείνει έναν οδηγό για τις 43 ταινίες του προγράμματος που περιλαμβάνουν την Γαλλία στις χώρες παραγωγής τους.

Για να ανακαλύψετε το πλήρες πρόγραμμα επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ filmfestival.gr.

Εισιτήρια για τις δια ζώσης προβολές στις αίθουσες: on.tiff.gr/cinemas

Oι διαδικτυακές προβολές στο online.filmfestival.gr είναι διαθέσιμες σε όλη την Ελλάδα.

ΟΔΗΓΟΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΟ/ΣΥΜΠΑΡΑΓΩΓΟ

Διεθνές Διαγωνιστικό

Moneyboys, του C.B. Yi (Αυστρία, Γαλλία, Ταΐβάν, Βέλγιο / 2021 / 120 min.)
Ο Φέι επιβιώνει στη μεγάλη πόλη δουλεύοντας ως ζιγκολό. Ο κόσμος του καταρρέει όταν συνειδητοποιεί πως η οικογένεια του δέχεται τα λεφτά του, αλλά όχι την ομοφυλοφιλία του. Πληγωμένος, ο Φέι δυσκολεύεται να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του. Η σύγκρουση μεταξύ της μεγαλούπολης και των αγροτικών χωριών στη σύγχρονη Κίνα, από τη σκοπιά του περιθωρίου.

Αγία Έμυ, της Αρασέλη Λαιμού (Ελλάδα, Γαλλία, ΗΠΑ / 2021 / 111 min.)
H Έμυ νιώθει ξένη μέσα στην κλειστή κοινότητα των Φιλιππινέζων Χαρισματικών Καθολικών του Πειραιά, που έχει καλωσορίσει με θέρμη την αδερφή της, την Τερέζα. Όταν η Τερέζα μένει έγκυος, η Έμυ έλκεται από μυστηριώδεις δυνάμεις που κατοικούν μέσα της.

La Roya (Η σκουριά), του Juan Sebastián Mesa (Κολομβία, Γαλλία / 2021 / 83 min.)
Ο Χόρχε είναι ένας νέος αγρότης που ζει στην κορυφή ενός βουνού. Όλοι οι συνομήλικοι του έχουν μεταναστεύσει στη μεγάλη πόλη, αλλά ο ίδιος έχει μείνει πίσω για να φροντίσει τη φυτεία καφέ που κληρονόμησε από τον πατέρα του, να φροντίσει τον παππού του και να αφοσιωθεί σε μια σχέση με την ξαδέλφη του, τη Ρόζα. Το πανηγύρι του χωριού πλησιάζει και περιμένει με αγωνία τη στιγμή να ξανασυναντηθεί με την Αντρέα, την πρώην του που δεν έχει ξεπεράσει παρά τον χρόνο και την απόσταση. Καθώς ο Χόρχε γίνεται όλο και πιο εμμονικός με αυτή την επανένωση, μια αρρώστια εξαπλώνεται σιωπηρά στη φυτεία. Καθώς κορυφώνονται οι εορτασμοί, ο Χόρχε, χαμένος στη μουσική και στις παραισθήσεις, καταλαβαίνει ότι όλα όσα τους ένωσαν έχουν εξαφανιστεί και –κυρίως– ότι η παραμονή στη γη του είναι μια πράξη αγάπης και αντίστασης.

White Building (Λευκό κτίριο), του Kavich Neang (Καμπότζη, Γαλλία, Κίνα, Κατάρ / 2020 / 90 min.)
Ένας νεαρός άντρας έρχεται αντιμέτωπος με την προοπτική της κατεδάφισης του σπιτιού του όπου ζούσε για χρόνια στην Πνομ Πεν, ένα κτίριο-ορόσημο για την πόλη, γνωστό και ως «Λευκό Κτίριο». Παράλληλα, δέχεται πιέσεις από την οικογένεια, τους φίλους και τους γείτονες του, οι οποίες ξυπνούν και κορυφώνονται αυτή ακριβώς την κομβική στιγμή της ξαφνικής αλλαγής. Μια βαθιά προσωπική ταινία που μεταμορφώνεται διαρκώς, καθώς αφηγείται με συντριπτική μελαγχολία τα προβλήματα τού να μεγαλώνεις σε έναν κόσμο που διαρκώς ανεβάζει ρυθμούς.

Petite Nature (Τρυφερούδι), του Samuel Theis (Γαλλία / 2021 / 93 min.)
Ο δεκάχρονος Τζόνι ξεχωρίζει από την οικογένειά του και την άγρια γειτονιά του στην Ανατολική Γαλλία. Είναι ευαίσθητος, ευφυής και έχει ασχολίες που συνήθως αποκτά κανείς σε μεγαλύτερες ηλικίες. Παρατηρεί με περιέργεια τα σκαμπανεβάσματα της ερωτικής ζωής της νεαρής μητέρας του. Τα πράγματα αλλάζουν όταν ένας νέος καθηγητής, άρτι αφιχθείς από τη μεγάλη πόλη, αναλαμβάνει την τάξη του Τζόνι. Ο κ. Ανταμσκί πιστεύει στον Τζόνι και θέλει να ανοίξει γι’ αυτόν νέους ορίζοντες. Αλλά και ο ευαίσθητος νεαρός καθηγητής εξάπτει το ενδιαφέρον του αγοριού. Άλλωστε, σ’ έναν σκληρό κόσμο χρειάζεται θάρρος για να είσαι τρυφερός…

Mother Lode (Φλέβα χρυσού), του Matteo Tortone (Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία / 2021 / 87 min.)
Ο Χόρχε εγκαταλείπει την επιχείρηση μοτο-ταξί που διατηρεί στα προάστια της Λίμα μαζί με την οικογένεια του, για να αναζητήσει την τύχη του ως μεταλλωρύχος στο ψηλότερο και πιο επικίνδυνο χρυσωρυχείο των Άνδεων στο Περού. Θαμμένη κάτω από έναν παγετώνα στο βουνό, η Λα Ρινκονάδα είναι η «πιο κοντινή πόλη στον ουρανό». Φιλοξενεί χιλιάδες εποχιακούς εργάτες όπως ο Χόρχε, που αναζητούν μια ευκαιρία και μια καλύτερη ζωή. Εδώ ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο οιωνούς, κατά το οποίο η πραγματικότητα εμπλέκεται με τη μαγεία και ο μύθος του πλούτου βασίζεται σε μια θυσία: κάθε τόσο, εργάτες του ορυχείου εξαφανίζονται μυστηριωδώς, αφού ο χρυσός ανήκει στον Διάβολο και ο Ελ Τίο ντε λα Μίνα απαιτεί θυσίες.

Εκτός Συναγωνισμού

Természets Fény (Φυσικό φως), του Dénes Nagy (Ουγγαρία, Γαλλία, Λετονία, Γερμανία / 2021 / 103 min.)
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση. Ο Ίστβαν Σεμέτκα είναι ένας απλός Ούγγρος αγρότης ο οποίος υπηρετεί ως δεκανέας σε μια ειδική μονάδα που αναζητά άτομα για αντιστασιακές ομάδες. Στο δρόμο τους προς ένα απομονωμένο χωριό, η ομάδα του δέχεται πυρά από τον εχθρό. Όταν δολοφονείται ο ταγματάρχης, ο Σεμέτκα καλείται να ξεπεράσει τους φόβους του και να αναλάβει τη διοίκηση της μονάδας καθώς παρασύρεται σε ένα χάος που δεν μπορεί να ελέγξει.

Γνωρίστε τους γείτονες: Διαγωνιστικό

Feathers, του Omar El Zohairy (Γαλλία, Αίγυπτος, Ολλανδία, Ελλάδα / 2021 / 115 min.)
Όταν σ’ ένα παιδικό πάρτι ένα μαγικό κόλπο πάει στραβά, ο αυστηρός πατέρας της οικογένειας μεταμορφώνεται σε κοτόπουλο. Μια χιονοστιβάδα από περίεργες συμπτώσεις παρασέρνει τους πάντες. Η μητέρα, η οποία ζούσε μια μονότονη ζωή αφιερωμένη στον σύζυγο και τα παιδιά της, αναγκάζεται να βρεθεί στην πρώτη γραμμή και να αναλάβει τη φροντίδα της οικογένειας. Καθώς φέρνει τα πάνω κάτω για να επαναφέρει τον άντρα της στην «κανονικότητα» και να διασφαλίσει την ασφάλεια όλων, βιώνει μια τρομερή εμπειρία προσωπικής αλλαγής.

Re Granchio (Η ιστορία του Βασιλιά Κάβουρα), των Alessio Rigo De Righi, Matteo Zoppis (Ιταλία, Αργεντινή, Γαλλία / 2021 / 106 min.)
Κάπου στην Ιταλία του σήμερα, μερικοί ηλικιωμένοι κυνηγοί αναπολούν την ιστορία του Λουτσιάνο, ενός τοπικού θρύλου, ο οποίος ζούσε ως περιπλανώμενος μεθύστακας στην Τούσκα, ένα απομακρυσμένο χωριό της περιοχής. Μια σειρά από κακόβουλες ενέργειες μεταξύ του ίδιου και του πρίγκιπα της περιοχής ξεκίνησαν με αφορμή το δικαίωμα διέλευσης από μια αρχαία πύλη – ώσπου διάφορα πάθη και ο φθόνος τους οδηγούν σ’ ένα φρικτό κακό. Ο Λουτσιάνο, που οδηγήθηκε στο έγκλημα από την κακή του τύχη, βρέθηκε εξόριστος στη μακρινή Tierra del Fuego, όπου, με τη βοήθεια αδίστακτων χρυσοθήρων, αναζητά έναν μυθικό θησαυρό, αλλά και τον δρόμο του προς τη λύτρωση. Αλλά σ’ αυτή την έρημη γη, επικρατεί μόνο η απληστία και η παράνοια.

Costa Brava, Lebanon (Κόστα Μπράβα, Λίβανος), της Mounia Akl (Λίβανος, Γαλλία, Ισπανία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Κατάρ / 2021 / 108 min.)
Η φιλελεύθερη οικογένεια Μπαντρί κατάφερε να ξεφύγει από την τοξική ρύπανση και την κοινωνική αναταραχή της Βηρυτού, βρίσκοντας άσυλο στο ουτοπικό σπίτι που έχτισαν στο βουνό. Προς έκπληξή τους, όμως, μια χωματερή που εκτείνεται στην άλλη μεριά του φράχτη φέρνει στην πόρτα τους τα σκουπίδια και τη διαφθορά μιας ολόκληρης χώρας. Καθώς ο σκουπιδότοπος εξαπλώνεται, εντείνεται και το δίλημμα μεταξύ φυγής και αντίστασης, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο το ειδυλλιακό τους σπίτι όσο και τη συνοχή της οικογένειας. Μια πολυαναμενόμενη ταινία που παρουσιάζει με σκοτεινό χιούμορ και κριτική ματιά την σημερινή πραγματικότητα του Λιβάνου.

Piccolo Corpo (Μικρό σώμα), της Laura Samani (Ιταλία, Γαλλία, Σλοβενία / 2021 / 89 min.)
Ιταλία, 1900. Το μωρό της νεαρής Άγκατα γεννιέται νεκρό κι έτσι καταδικάζεται να εγκλωβιστεί στο Καθαρτήριο. Η Άγκατα μαθαίνει για ένα μέρος στο βουνό όπου τα έμβρυα μπορούν να επανέλθουν στη ζωή για μία και μόνο ανάσα, ώσπου να βαφτιστούν. Ξεκινάει ένα ταξίδι με το μικρό σώμα της κόρης της κρυμμένο σε ένα κουτί και συναντάει τον Λύγγα, ένα μοναχικό αγόρι που προθυμοποιείται να τη βοηθήσει. Γίνονται συνοδοιπόροι σε μια περιπέτεια που θα τους φέρει κοντά σε ένα θαύμα που μοιάζει ακατόρθωτο.

Ματιές στα Βαλκάνια

Strahinja Banović (Όσο με βαστούν τα πόδια μου), του Stefan Arsenijević (Σερβία, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Βουλγαρία, Λιθουανία / 2021 / 92 min.)
Ο Στραχίνια και η σύζυγός του, η Αμπαμπούο, έφυγαν από την Γκάνα όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση. Κατάφεραν να φτάσουν στη Γερμανία, αλλά απελάθηκαν πίσω στο Βελιγράδι. Εκεί ο Στραχίνια κάνει ό,τι μπορεί για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Δουλεύει σκληρά για να εξασφαλίσει άσυλο, δοκιμάζοντας την τύχη του στο ποδόσφαιρο σ’ έναν τοπικό σύλλογο και δουλεύοντας ως εθελοντής στον Ερυθρό Σταυρό. Μόνο που ο δρόμος είναι μακρύς, κι έτσι η Αμπαμπούο, μια παθιασμένη γυναίκα που φιλοδοξεί να γίνει ηθοποιός στο Λονδίνο, νιώθει πως οι επιθυμίες της μένουν ανεκπλήρωτες. Ένα βράδυ φτάνει στα μέρη τους μια νέα ομάδα Σύρων προσφύγων, οι οποίοι βρίσκονται καθοδόν για τη Δυτική Ευρώπη. Ένας από αυτούς είναι ο Αλί, ένας χαρισματικός αριστερός ακτιβιστής. Η Αμπαμπούο τον κοροϊδεύει στην αρχή, αλλά μέσα σ’ ένα βράδυ φεύγει μαζί του από τη χώρα, χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Ο Στραχίνια ακολουθεί τη διαδρομή των μεταναστών στα Βαλκάνια, αλλά για τους δικούς του μοναδικούς λόγους… Μια ευφάνταστη κινηματογραφική μεταφορά ενός κλασικού μεσαιωνικού έπους, όπου Αφρικανοί μετανάστες παίρνουν τη θέση των εθνικών ηρώων της Σερβίας. Μια επίκαιρη και συνάμα διαχρονική διασκευή, η οποία εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα, την παράδοση, τη φυλή και την αγάπη.

>>FF Film Forward

Atlantide (Ατλαντίδα), του Yuri Ancarani (Ιταλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Κατάρ / 2021 / 105 min.)
Στη Βενετία, πέρα από τις γόνδολες και τα κανάλια όπου πηγαινοέρχονται οι τουρίστες, ανοίγεται ένα παράλληλο, σχεδόν αόρατο σύμπαν: εκεί, έφηβοι φορτώνουν τις μηχανοκίνητες βάρκες τους με αυτοσχέδια, εκτυφλωτικά φώτα LED και δυνατά ηχοσυστήματα, κάνοντας τις «barchini» τους σύμβολα ανδρισμού. Δύο από αυτά τα αγόρια θα ρισκάρουν τη ζωή τους σ’ έναν ψυχεδελικό αγώνα ταχύτητας, καθώς τους καταδιώκει η αστυνομία ως την καρδιά της πόλης. Η παρακμή που ροκανίζει τις σχέσεις, το περιβάλλον και τις συνήθειες μιας ξεριζωμένης γενιάς ξεδιπλώνεται με φόντο το αιώνιο βενετσιάνικο τοπίο, σε μια ταινία που ξεκίνησε χωρίς σενάριο και αναπτύχθηκε μέσα από τέσσερα χρόνια αθόρυβης παρατήρησης από έναν δεξιοτέχνη του σύγχρονου ντοκιμαντέρ.

Au jour d’aujourd’hui (Η μέρα σήμερα), του Maxence Stamatiadis (Γαλλία / 2021 / 67 min.)
2024, στα προάστια του Παρισιού. Η 88χρονη Σουζάν είναι εθισμένη στην τεχνολογία. Προσκολλημένη στις οθόνες της, κοινοποιεί βίντεο με γατάκια, ενημερώνεται για τα Bitcoin και αφοσιώνεται στα ρομαντικά ριάλιτι. Τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να γεμίσει το κενό που άφησε ο Έντουαρντ, ο άντρας της που πέθανε δέκα χρόνια νωρίτερα. Μια μέρα η Σουζάν ανακαλύπτει μια καινούργια εφαρμογή, το «The Day Today», που υπόσχεται να επαναφέρει στη ζωή τους αγαπημένους μας. Ο Έντουαρντ επιστρέφει, όμως δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος…

Il Buco (Η τρύπα), του Michelangelo Frammartino (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία / 2021 / 93 min.)
Tην περίοδο της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης τη δεκαετίας του ‘60, το ψηλότερο κτίριο της Ευρώπης χτίζεται στον ακμάζοντα βορρά της Ιταλίας. Στην άλλη άκρη της χώρας, νεαροί σπηλαιολόγοι εξερευνούν την βαθύτερη σπηλιά της Ευρώπης στην άθικτη ενδοχώρα της Καλαβρίας. Ο πυθμένας της Αβύσσου Μπιφούρτο, 700 μέτρα κάτω από τη γη, προσεγγίζεται για πρώτη φορά. Η απόπειρα των εισβολέων περνά απαρατήρητη από τους κατοίκους ενός μικρού γειτονικού χωριού, αλλά όχι από τον γηραιό βοσκό του οροπεδίου, η μοναχική ζωή του οποίου αρχίζει να διασταυρώνεται με το ταξίδι της ομάδας. Ένα ακόμη έργο σιωπηρής οργανικής ομορφιάς που αγγίζει το μυστικιστικό, η πιο πρόσφατη ταινία του Μικελάντζελο Φραμαρτίνο καταγράφει μια επίσκεψη στα άγνωστα βάθη της ζωής και της φύσης και κάνει ένα παραλληλισμό μεταξύ δύο σπουδαίων εσωτερικών διαδρομών.

Ανοιχτοί Ορίζοντες

Tu me ressembles (Mου μοιάζεις), της Dina Amer (Γαλλία, Αίγυπτος, ΗΠΑ / 2021 / 90 min.)
Η έκταση ενός πολιτισμικού και διαγενεακού τραύματος αποκαλύπτεται σ’ αυτή την ιστορία δύο αδελφών που ζουν στα προάστια του Παρισιού. Όταν οι δύο αδερφές παίρνουν διαφορετικούς δρόμους, η μεγαλύτερη δυσκολεύεται να βρει την ταυτότητά της και οδηγείται σε μια απόφαση που σοκάρει τον περίγυρό της. Η σκηνοθέτις Ντίνα Αμέρ καταπιάνεται μ’ ένα από τα πιο σκοτεινά ζητήματα της εποχής μας και το αποδομεί σε μια προσωπική ιστορία για την οικογένεια, την αγάπη, την αδελφότητα και την αίσθηση τού ανήκειν.

Kapitan Volkonogov Bezhal (Εχθρός εκ των έσω), των Natasha Merkulova, Aleksey Chupov (Ρωσία, Εσθονία, Γαλλία / 2021 / 126 min.)
Ο Καπετάν Φίοντορ Βολκόνογκοφ, ένα σεβάσμιο και πειθήνιο όργανο του νόμου της Σοβιετίας, γίνεται μάρτυρας κάποιων ύποπτων ανακρίσεων από τις οποίες περνούν οι συνάδελφοί του. Καθώς νιώθει πως ότι η σειρά του πλησιάζει, δραπετεύει και σύντομα τρέπεται σε φυγή, κυνηγημένος από τους πρώην συναδέλφους του. Ευάλωτος και απελπισμένος, ο Φίοντορ συνειδητοποιεί τη μεγάλη εικόνα και τη θέση του σε αυτήν, και ότι η μετάνοια είναι ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει από το αιώνιο μαρτύριο της Κόλασης. Αλλά ο χρόνος τελειώνει και το ανθρωποκυνηγητό κορυφώνεται… Μια ζοφερή, πλην απολαυστική παραβολή, που παραπέμπει στις υπαρξιακές τραγωδίες του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, στο παράλογο του Νικολάι Γκόγκολ και στον πρώιμο μαγικό ρεαλισμό του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ.

Ghasideyeh gave sefid (Η μπαλάντα της λευκής αγελάδας), των Behtash Sanaeeha, Maryam Moghaddam (Ιράν, Γαλλία / 2021 / 105 min.)
Η ζωή της Μίνας ανατρέπεται όταν μαθαίνει ότι ο σύζυγός της, ο Μπαμπάκ, αποδείχτηκε αθώος για το έγκλημα για το οποίο εκτελέστηκε. Οι αρχές απολογούνται για το λάθος τους και προσφέρουν αποζημίωση, αλλά τότε η Μίνα ξεκινά μια βουβή μάχη κόντρα σ’ ένα κυνικό σύστημα για το καλό της ίδιας και της κόρης της. Όταν ξεμένει από χρήματα, ένας άγνωστος με το όνομα Ρεζά χτυπάει την πόρτα της, λέγοντας ότι έχει έρθει για να ξεπληρώσει το χρέος του στον Μπαμπάκ. Η Μίνα στην αρχή είναι επιφυλακτική, αλλά αφήνει όλο και περισσότερο τον Ρεζά στη ζωή της, αγνοώντας το μυστικό που τους συνδέει. Μια συντριπτικά επίκαιρη ταινία για τη δύναμη του ατόμου ενάντια στις αποχρώσεις της εξουσίας, μια επιδέξια, συναισθηματική μελέτη για τους άρρηκτους ανθρώπινους δεσμούς που διασχίζουν το χρόνο και το χώρο.

Mes frères, et moi (Η Τραβιάτα, τα αδέρφια μου κι εγώ), του Yohan Manca (Γαλλία / 2021 / 108 min.)
Ο Νουρ, ένα 14χρονο αγόρι, απολαμβάνει την αρχή των καλοκαιρινών του διακοπών στη Νότια Γαλλία. Είναι ο μικρότερος από τα τρία αδέλφια του. Ζουν όλοι μαζί σε μια εργατική κατοικία, φροντίζοντας εναλλάξ τη μητέρα τους, η οποία βρίσκεται σε κώμα. Η μητέρα τους λάτρευε την Ιταλική Όπερα, γι’ αυτό και ο Νουρ της βάζει να ακούει αυτού του είδους τη μουσική, με την οποία σταδιακά παθιάζεται και ο ίδιος. Μεταξύ της κοινοτικής εργασίας και των εντάσεων στο σπίτι, ο Νουρ ονειρεύεται τη διαφυγή του σ’ ένα μακρινό μέρος. Όταν συναντά τη Σάρα, μια σοπράνο που διδάσκει καλοκαιρινά μαθήματα, βρίσκει επιτέλους την ευκαιρία να βγει από του καβούκι του και να εξερευνήσει νέους ορίζοντες.

Pleasure (Ηδονή), της Ninja Thyberg (Σουηδία, Ολλανδία, Γαλλία / 2020 / 105 min.)
Η Μπέλα φτάνει στην Αμερική με 25 τατουάζ, τρυπημένες θηλές και μια έντονη επιθυμία να αφήσει το στίγμα της στον χώρο της κινούμενης εικόνας. Όταν ο Αμερικανός τελωνειακός ρωτά αυτή τη φιλόδοξη δεκαεννιάχρονη Σουηδέζα αν βρίσκεται στη χώρα για δουλειά ή διασκέδαση, η απάντηση δεν είναι εύκολη… Ένα ωμό, πλην στοχαστικό ταξίδι στην αμερικανική πορνοβιομηχανία, που ωστόσο προσφέρει μια ανθρώπινη όσο και χιουμοριστική απεικόνιση ενός ανδροκρατούμενου κόσμου μέσα από μια γυναικεία σκοπιά.

Bonne Mère (Καλή μητέρα), της Hafsia Herzi (Γαλλία / 2020 / 99 min.)
Η Νόρα είναι μια 50χρονη καθαρίστρια που ζει φροντίζοντας την μικρή της οικογένεια σ’ ένα οικιστικό συγκρότημα στη βόρεια Μασσαλία. Ανησυχεί για τον εγγονό της, τον Ελίς, ο οποίος βρίσκεται εδώ και μήνες στη φυλακή για ληστεία και αναμένει τη δίκη του με αγωνία και αισιοδοξία. Η Νόρα κάνει ό,τι μπορεί ώστε η αναμονή να είναι όσο το δυνατό λιγότερο επώδυνη… Γυρισμένη από μία από τις πιο σημαντικές ανερχόμενες ηθοποιούς του γαλλικού σινεμά, η ταινία στρέφει τη νεορεαλιστική ματιά της στον θερμό, χαοτικό πυρήνα μιας φτωχής οικογένειας της Μασσαλίας, που έχει για στυλοβάτη την αγάπη μιας μάνας.

Cette musique ne joue pour personne (Καψουροτράγουδα για σκληρούς τύπους), του Samuel Benchetrit (Γαλλία / 2020 / 107 min.)
Η αγάπη μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε, ανά πάσα στιγμή. Σε ένα κοντέινερ σ’ ένα νότιο λιμάνι της Γαλλίας. Στο ταμείο ενός σούπερ μάρκετ. Πίσω από τη συρόμενη γυάλινη πόρτα ενός σπιτιού στα προάστια. Και σε μια ερασιτεχνική θεατρική σκηνή, στην καρδιά ενός ναυτικού με το όνομα Ποσειδώνας, ή στην πίστα χορού μιας αίθουσας σε μια μικρή πόλη. Σε μια πόλη-λιμάνι, οι ζωές μιας μικρής ομάδας απομονωμένων ανθρώπων που έχουν συνηθίσει τη βία, επηρεάζονται βαθιά από την αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Η επιλογή, η ζήλια, η αγάπη και η τρυφερότητα γίνονται οι κινητήριες δυνάμεις που ωθούν τους χαρακτήρες να αποδεχτούν την ταυτότητά τους και να δώσουν νόημα στη ζωή τους. Μια συναρπαστική ωδή στην ποίηση, στο θέατρο και στην τέχνη.

My Sunny Maad (Λαμπερέ μου Μάαντ), της Michaela Pavlátová (Τσεχία, Γαλλία, Σλοβακία / 2021 / 81 min.)
Όταν μια Τσέχα ερωτεύεται έναν Αφγανό, δεν έχει ιδέα για τη ζωή που την περιμένει στο Αφγανιστάν μετά την κυριαρχία των Ταλιμπάν, ούτε για την οικογένεια στην οποία πρόκειται να ενταχθεί. Ένα καλοφτιαγμένο και μάλλον συνταρακτικό animation για τη συνάντηση της αγάπης με τον πόλεμο και της ανθρώπινης βούλησης με την πολιτισμική σύγκρουση, και συνάμα ένα πονηρό κινηματογραφικό παιχνίδι για την ανθρώπινη δέσμευση που γίνεται με κάθε κόστος.

Une histoire d’amour et de désir (Μια ιστορία έρωτα και επιθυμίας), της Leyla Bouzid (Γαλλία / 2021 / 103 min.)
Ο Αχμέντ, ένας Γάλλος με καταγωγή από την Αλγερία, μεγάλωσε στα προάστια του Παρισιού. Στο πανεπιστήμιο γνωρίζει τη Φαράχ, μια νεαρή Τυνήσια γεμάτη ενέργεια, η οποία μόλις έφτασε στο Παρίσι. Καθώς ανακαλύπτει ένα σώμα κειμένων αραβικής ερωτικής λογοτεχνίας, την ύπαρξη των οποίων δεν είχε καν διανοηθεί, ο Αχμέντ ερωτεύεται παράφορα τη Φαράχ – μόνο που, αν και τον συνεπαίρνει η επιθυμία του, αυτός θα προσπαθήσει να της αντισταθεί.

Onoda – 10.000 nuits dans la jungle (Ονόντα – 10.000 νύχτες στη ζούγκλα), του Arthur Harari (Γαλλία, Ιαπωνία, Γερμανία, Βέλγιο, Ιταλία, Καμπότζη / 2021 / 167 min.)
Η ταινία που άνοιξε το τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών μάς ταξιδεύει στην Ιαπωνία του 1944. Ο 22χρονος Χίρου Ονόντα, που έχει εκπαιδευτεί ως μυστικός πράκτορας, ανακαλύπτει μια κοσμοθεωρία αντίθετη από αυτή της επίσημης γραμμής: δεν αυτοκτονείς, μένεις ζωντανός ό,τι και να γίνει, η αποστολή είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Όταν τον στέλνουν στη Λουμπάνγκ, ένα μικρό νησί στις Φιλιππίνες όπου σκοπεύουν να κάνουν απόβαση οι Αμερικανοί, θα αναλάβει να κρατήσει έναν ανταρτοπόλεμο ώσπου να γυρίσουν τα ιαπωνικά στρατεύματα. Η Αυτοκρατορία θα παραδοθεί σύντομα, αλλά ο Ονόντα θα παραδοθεί 10.000 μέρες αργότερα.

Années 20 (Τα ξέφρενα είκοσι), της Elisabeth Vogler (Γαλλία / 2021 / 99 min.)
Ένα όμορφο απόγευμα του σουρεαλιστικού καλοκαιριού του 2020 στο Παρίσι, 24 διαφορετικοί χαρακτήρες τριγυρνάνε στους δρόμους της πόλης απαλλαγμένοι από την τρέλα της περασμένης άνοιξης του lockdown και της απομόνωσης. Δημιουργικά και προσεγμένα χορογραφημένη, και γυρισμένη σε μια συνεχόμενη λήψη που διασχίζει διάφορες γειτονιές του Παρισιού, η ταινία είναι το Slacker αυτής της δεκαετίας. Μια σειρά από βινιέτες που ζωντανεύουν μια δυναμική πόλη και τη νεολαία της, που βρίσκει χαρά ακόμα και εν μέσω κρίσης. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν μια μέρα μετά τη λήξη του lockdown, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να συνοδεύσει καθημερινούς ανθρώπους και τις συναντήσεις τους μέσα στη μέρα, καθώς βιώνουν την πολυαναμενόμενη ελευθερία τους και γιορτάζουν την Πόλη του Έρωτα.

Ειδικές Προβολές

Vortex, του Gaspar Noé (Γαλλία / 2021 / 142 min.)
Ο γεννημένος προβοκάτορας Γκασπάρ Νοέ αλλάζει ρότα, στιλ, ύφος και ρυθμό, αλλά παραμένει εξίσου σοκαριστικός, φέρνοντάς μας για μια ακόμη φορά αντιμέτωπους με τους πιο ανομολόγητους φόβους μας. Το enfant terrible του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, o οποίος φλέρταρε επικίνδυνα με τον θάνατο μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, όταν μια εγκεφαλική αιμορραγία παρά λίγο να του στοιχίσει τη ζωή, επιστρατεύει τον άρχοντα του ιταλικού τρόμου, Ντάριο Αρτζέντο, και κοιτάζει μέσα από τον καθρέφτη του θανάτου, ψάχνοντας τη δική του αντανάκλαση. Το Amour του Χάνεκε κόβει βόλτες στο παραισθησιογόνο σύμπαν του Νοέ και μας προσκαλεί να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά.

Tromperie (Απάτη), του Arnaud Desplechin (Γαλλία / 2021 / 102 min.)
Λονδίνο, 1987. Ο Φίλιπ είναι ένας διάσημος Αμερικανός συγγραφέας που ζει εξόριστος στο Λονδίνο. Η ερωμένη του τον επισκέπτεται συχνά στο γραφείο του, το οποίο αποτελεί καταφύγιο για τους δύο εραστές. Εκεί κάνουν έρωτα, μαλώνουν, συμφιλιώνονται και συζητάνε για ώρες – για τις γυναίκες που σημάδεψαν τη ζωή του, για το σεξ, τον αντισημιτισμό, για τη λογοτεχνία, για τη σημασία τού να μένει κανείς πιστός στον εαυτό του. Ο Αρνό Ντεπλεσέν επιστρέφει με μια δυνατή, αιχμηρή ιστορία για το σεξ και την αφοσίωση, την αγάπη και την απάτη. Η ταινία είναι βασισμένη στο τολμηρό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ, το οποίο εξερευνά τον κόσμο μιας οικειότητας που γεννιέται μόνο μέσα από την απιστία.

Arthur Rambo (Αρθούρος Ράμπο), του Laurent Cantet (Γαλλία / 2021 / 87 min.)
O Καρίμ είναι το καινούργιο καυτό όνομα στα παριζιάνικα λογοτεχνικά σαλόνια: ένας νεαρός Άραβας συγγραφέας που έχει διεισδύσει στους κοσμικούς κύκλους της διανόησης και ζει το όνειρό του. Το παρελθόν, όμως, καραδοκεί. Το ιντερνετικό alter ego του Καρίμ από μια μακρινή εποχή, ο Arthur Rambo, με τα ομοφοβικά και αντισημιτικά αστεία, ξεπροβάλλει από τις εικονικές σκιές και απειλεί να γκρεμίσει την τωρινή επιτυχία. Στον σημερινό κόσμο, στον οποίο η ψηφιακή μας περσόνα έχει προ πολλού υποκαταστήσει την πραγματική μας εικόνα, τα γραπτά μένουν, επιμένουν και πληγώνουν. Κανένα λάθος δεν διαγράφεται, καμιά αμαρτία δεν συγχωρείται.

Lingui (Δεσμοί γυναικών), του Mahamat-Saleh Haroun (Τσαντ, Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο / 2021 / 87 min.)
Στα προάστια της Ντζαμένα στο Τσαντ, η Αμίνα ζει μόνη της με την 15χρονη κόρη της, τη Μαρία. Ο ήδη εύθραυστος κόσμος της καταρρέει την ημέρα που ανακαλύπτει πως η κόρη της είναι έγκυος. Η έφηβη δεν θέλει αυτή την εγκυμοσύνη. Σε μια χώρα στην οποία η έκτρωση καταδικάζεται όχι μόνο από τη θρησκεία, αλλά και από τον νόμο, η Αμίνα αντιμετωπίζει μια μάχη που δείχνει εκ προοιμίου χαμένη.

Sundown (Δύση), του Michel Franco (Μεξικό, Γαλλία, Σουηδία / 2021 / 82 min.)
Όταν ένα επείγον περιστατικό από μακριά καλεί την ευκατάστατη οικογένεια Μπένετ πίσω στην Αγγλία, διακόπτοντας τις διακοπές τους στην μεξικανική ακτή του Ακαπούλκο, υπόγειες εντάσεις έρχονται στην επιφάνεια μεταξύ των απογόνων Άλις και Νιλ. Η εύθραυστη ισορροπία της φαινομενικά δεμένης οικογένειας διαταράσσεται ανεπανόρθωτα. Με φόντο πολυτελείς σουίτες ξενοδοχείων και κακόφημα τουριστικά στέκια ενός πολύμορφου θέρετρου με πολλές κοινωνικές διαστρωματώσεις και διασχίζοντας το ναρκοπέδιο του ψυχισμού μιας εύθραυστης δυναστείας, η ταινία ξετυλίγεται μέσα σε αιχμηρά πλην υπόκωφα ξεσπάσματα.

Benedetta (Μπενεντέτα), του Paul Verhoeven (Γαλλία / 2020 / 131 min.)
«Το να σκανδαλίζεις είναι δικαίωμα. Το να σκανδαλίζεσαι είναι απόλαυση. Και όσοι αρνούνται να σκανδαλιστούν, δεν είναι παρά ηθικολόγοι». Ο αγέραστος Πολ Bερχόφεν έχει πιθανώς ορκιστεί αιώνια πίστη στη διάσημη ρήση του Παζολίνι και βρίσκει για μια ακόμη φορά τον τρόπο να αναψηλαφίσει τα μεγαλύτερα ταμπού της κοινωνίας, αντλώντας έμπνευση από τον βίο της Μπενεντέτα Καρλίνι, μιας καλόγριας του 17ου αιώνα που καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Σε ένα μοναστήρι της Τοσκάνης, ένας παθιασμένος έρωτας ανάμεσα σε δύο μοναχές πυροδοτεί μια σειρά από δραματικά γεγονότα. Η Βιρζινί Εφιρά και η Δάφνη Πατακιά σε ένα ερωτικό δράμα που διεισδύει στα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής.

La règle du jeu (Ο κανόνας του παιχνιδιού), του Jean Renoir (Γαλλία / 1939 / 106 min.)
Η αφρόκρεμα της γαλλικής υψηλής κοινωνίας ετοιμάζεται να περάσει ένα κυνηγετικό σαββατοκύριακο σε έναν αριστοκρατικό πύργο. Ίντριγκες, μηχανορραφίες, ερωτικοί παλιμπαιδισμοί, τρυφηλές απολαύσεις, εγωπαθείς συμπεριφορές, ατελείωτες παρεξηγήσεις και μικροπρεπείς ανταγωνισμοί συνθέτουν ένα μωσαϊκό ηθικού ξεπεσμού και μακάριας αλαζονείας. Τα τύμπανα του πολέμου και της φρίκης ήδη ηχούν σε απόσταση αναπνοής το 1939, αλλά τούτος ο μικρόκοσμος αρνείται να βγει από τον λήθαργο και συνεχίζει να αναλώνεται με πάθος στα επουσιώδη και τα ασήμαντα. Ο Ζαν Ρενουάρ, στο απόγειο της καριέρας του, αναγκάζει τους συμπατριώτες του να κοιταχτούν στον καθρέφτη, κι εκείνοι, τρομαγμένοι από το παραμορφωμένο είδωλο που αντικρίζουν, στρέφουν με αποστροφή το βλέμμα μακριά. Αφότου απέτυχε παταγωδώς εισπρακτικά και κατακρεουργήθηκε από τους κριτικούς, Ο κανόνας του παιχνιδιού απαγορεύτηκε από τη γαλλική κυβέρνηση της εποχής με το πρόσχημα ότι «υποσκάπτει την κοινωνική ηθική και διαφθείρει τη νεολαία». Προφητική, διορατική και γεμάτη αναρίθμητες τεχνικές καινοτομίες (γυρισμένη δύο χρόνια νωρίτερα από τον Πολίτη Κέιν του Όρσον Γουέλς), η ταινία του Ζαν Ρενουάρ φαντάζει εξωφρενικά μοντέρνα ακόμη και στις μέρες μας. Ίσως γιατί ανατέμνει, με τρόπο πανανθρώπινο και διαχρονικό, τους κανόνες του παιχνιδιού της ανθρώπινης συνθήκης.

Tout s’est bien passé (Όλα πήγαν καλά), του François Ozon (Γαλλία / 2020 / 113 min.)
Ο Αντρέ, στα 85 του χρόνια, πέφτει θύμα εγκεφαλικού, το οποίο τον αφήνει μερικώς παράλυτο. Κλινήρης και ανήμπορος να χαρεί τη ζωή όπως επιθυμεί, ο Αντρέ ζητά από την κόρη του, την Εμανουέλ, να τον απαλλάξει από το μαρτύριο που βιώνει. Η Εμανουέλ, που έχει σπεύσει στο πλευρό του από την πρώτη στιγμή, βρίσκεται αντιμέτωπη με το πιο επώδυνο δίλημμα της ζωής της. Σοφί Μαρσό και Αντρέ Ντουσολιέ σε ένα διπλό tour de force ζωής, αξιοπρέπειας και συμφιλίωσης με το αναπόδραστο τέλος.

Les Olympiades (Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα), του Jacques Audiard (Γαλλία / 2021 / 106 min.)
Κάπου στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού, μια περιοχή γνωστή και ως «Ολυμπιάδες» εξαιτίας των οχτώ πολυόροφων κτιρίων που έχουν το όνομα πόλεων που έχουν φιλοξενήσει τους Αγώνες, η Εμιλί γνωρίζει τον Καμίλ, ο οποίος νιώθει έλξη για τη Νορά, η οποία συναντά στον δρόμο της την Αμπέρ… Τρία κορίτσια κι ένα αγόρι δίνουν τον δικό τους ορισμό για το τι σημαίνει έρωτας σήμερα, σε μια ταινία που αποτελεί ελεύθερη διασκευή τριών ιστοριών του Αμερικανού καρτουνίστα Έντριαν Τομίνε· μια ταινία που καταφέρνει να αποδώσει την πολύχρωμη παλέτα του διαφορετικών πιθανών σχέσεων που γεννιούνται από τη ραγδαία επιθυμία, μέσα από τους γκρίζους τόνους μιας ασπρόμαυρης φωτογραφίας με απαλή, ανάγλυφη αίσθηση.

Tre Piani (Τα τρία πατώματα), του Nanni Moretti (Ιταλία, Γαλλία / 2021 / 119 min.)
Ένα αντρόγυνο βουτηγμένο στα επαγγελματικά άγχη ψάχνει να βρει babysitter για τη μικρή τους κόρη. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι –με τον άντρα να βρίσκεται στα πρώτα στάδια της άνοιας– προσφέρεται να τους εξυπηρετήσει. Ένας δικαστής βλέπει την επικείμενη φυλάκιση του γιου του, ο οποίος σκότωσε μια γυναίκα οδηγώντας μεθυσμένος, ως ιδανικό μάθημα χαρακτήρα, βυθίζοντας τη μητέρα της οικογένειας σε βουβή θλίψη. Μια γυναίκα αναγκάζεται να γεννήσει μόνη, καθώς ο άνδρας της εργάζεται σε πετρελαιοπηγές κάπου μακριά, και βυθίζεται στην επιλόχειο κατάθλιψη και σε παραισθήσεις. Σε τρεις ορόφους, ένα γαϊτανάκι από νοσηρές υποψίες, πράξεις εκδίκησης, μυστικά και ανομολόγητες επιθυμίες υφαίνουν το ψηφιδωτό της ανθρώπινης συνύπαρξης· η οποία είναι πάντα καταδικασμένη να παραμένει ατελής και λειψή.

L’événement (Το γεγονός), της Audrey Diwan (Γαλλία / 2020 / 100 min.)
Στη Γαλλία της δεκαετίας του ’60, η 23χρονη Αν, μια φέρελπις φοιτήτρια λογοτεχνίας που διψά να ανακαλύψει τον εαυτό της και να γευτεί τη ζωή, ανακαλύπτει πως είναι έγκυος. Εγκλωβισμένη σε μια μοίρα που απειλεί να βάλει φραγή στα όνειρά της, μιας και οι αμβλώσεις είναι παράνομες εκείνη την εποχή, η Αν έρχεται αντιμέτωπη με ένα οδυνηρό δίλημμα. Είτε θα προχωρήσει με την εγκυμοσύνη της, εγκαταλείποντας τα σχέδιά της, καθώς και κάθε υπόνοια ελευθερίας, είτε θα αναζητήσει μια διαφορετική λύση, πέρα από το αυστηρό γράμμα του νόμου. Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Ανί Eρνό, μίας από τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας, η ταινία που απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι του τελευταίου Φεστιβάλ Βενετίας μιλά για το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει τη δική του μοίρα – και αποδεικνύει πως ορισμένες φορές η ανθρώπινη ιστορία κινείται παλινδρομικά

Cahiers (Το κουτί με τις αναμνήσεις), των Joana Hadjithomas, Khalil Joreige (Γαλλία, Λίβανος, Καναδάς, Κατάρ / 2021 / 103 min.)
Η Μάια, μια ανύπαντρη μητέρα, ζει στο Μοντρεάλ με την έφηβη κόρη της, την Άλεξ. Την παραμονή των Χριστουγέννων λαμβάνουν ένα απρόσμενο δέμα: τετράδια, ταινίες και φωτογραφίες που είχε στείλει η Μάια στην καλύτερή της φίλη από τη Βηρυτό του 1980. Η Μάια αρνείται να ανοίξει το κουτί και να βρεθεί αντιμέτωπη με τις αναμνήσεις που αυτό κρύβει, όμως η Άλεξ αρχίζει σιγά σιγά να το εξερευνά. Μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, η Άλεξ εισέρχεται στον κόσμο της ταραχώδους, παθιασμένης εφηβείας της μητέρας της κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβάνου, ξεδιαλύνοντας μυστήρια ενός κρυμμένου παρελθόντος.

Round Midnight

Oranges Sanguines (Αιματόσαρκα), του Jean-Christophe Meurisse (Γαλλία / 2021 / 105 min.)
Γαλλία, σήμερα. Ένα ζευγάρι συνταξιούχων με πολλά χρέη προσπαθεί να κερδίσει έναν διαγωνισμό χορού, όσο ο Υπουργός Οικονομικών κατηγορείται για φοροδιαφυγή, και μία έφηβη συναντά έναν σεξομανή, ενώ ένας νέος δικηγόρος προσπαθεί να ανέλθει στην κοινωνική κλίμακα. Τη στιγμή της αποκάλυψης, ο νικητής δε θα είναι απαραίτητα αυτός που περιμέναμε.

Carte Blanche: αφιέρωμα μοντάζ

Alléluia (Αλληλούια), του Fabrice du Welz (Βέλγιο, Γαλλία / 2014 / 93 min.)
Ο Μισέλ, ένας φονικός γυναικάς, συναντά διαδικτυακά την εσωστρεφή Γκλόρια και την παρασύρει σ’ ένα χαοτικό βράδυ, βουτηγμένο στη λαγνεία και στο αίμα, μετατρέποντάς τη σε συνεργό στα εγκλήματά του. Οι ψυχοπαθείς εραστές ξεκινούν ένα θανάσιμο ταξίδι γεμάτο άγριο σεξ, αχαλίνωτη ζήλια και παθιασμένες εφόδους στα αβυσσαλέα βάθη των πιο σκοτεινών ενστίκτων τους. Χαλαρά βασισμένη στην πραγματική ιστορία των Ρέιμοντ Φερνάντες και Μάρθα Μπεκ (που έγιναν γνωστοί ως «Δολοφόνοι για μοναχικές καρδιές»), που εικάζεται ότι σε διάστημα δύο ετών, από το 1947 μέχρι το 1949, σκότωσαν είκοσι γυναίκες στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια ταινία τρόμου στην οποία η διαστροφή, η ηδονή, το gore και η μελαγχολία ερωτοτροπούν ακατάπαυστα.

Muriel ou Le Temps d’un retour (Ο γυρισμός του αγαπημένου), του Alain Resnais (Γαλλία, Ιταλία / 1963 / 116 min.)
Η Ελέν ζει στην παραθαλάσσια πόλη της Μπουλόν μαζί με τον θετό της γιο τον Μπερνάρ, ο οποίος μόλις έχει επιστρέψει απ’ τη στρατιωτική του θητεία στην Αλγερία. Ένας παλιός εραστής της Ελέν, ο Αλφόνς, ο οποίος επίσης βρισκόταν στην Αλγερία, τους επισκέπτεται έχοντας μαζί του την ανιψιά του, τη Φρανσουάζ. Ο Μπερνάρ τούς μιλάει διαρκώς για την αρραβωνιαστικιά του, τη Μιριέλ, που κανείς τους δεν την έχει δει. Καθώς ο Αλφόνς και η Ελέν προσπαθούν να επανασυνδεθούν, όλοι μοιάζουν να βρίσκονται σε ταραχώδη συναισθηματική κατάσταση, εκτός ισορροπίας, καθώς το παρελθόν τούς στοιχειώνει με διάφορους τρόπους, βυθίζοντάς τους στην ενοχή για όλες τις χαμένες ευκαιρίες.

Mon oncle d’Amérique (Ο θείος μου από την Αμερική), του Alain Resnais (Γαλλία / 1980 / 125 min.)
Ο Γάλλος χειρουργός, νευροβιολόγος, συγγραφέας και φιλόσοφος Ανρί Λαμπορί χρησιμοποιεί την ιστορία της ζωής τριών ανθρώπων προκειμένου να διερευνήσει μπιχεβιοριστικές θεωρίες: Ο Ρενέ είναι διευθυντής σε εργοστάσιο υφασμάτων ο οποίος πρέπει να αντιμετωπίσει το άγχος που του προκαλεί η δουλειά του. Η Ζανίν είναι μια αυτοδίδακτη ηθοποιός που μαθαίνει ότι η σύζυγος του εραστή της πρόκειται να πεθάνει και καλείται να αποφασίσει αν θα τον αφήσει να επιστρέψει στη γυναίκα του. Ο Ζαν, αριβίστας συγγραφέας και πολιτικός, βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής του. Οι ανθρώπινες σχέσεις ιδωμένες σαν εργαστηριακό πείραμα, σε μια απ’ τις πιο ιδιαίτερες ταινίες ενός μεγάλου δημιουργού.

NextGen

Les Bouteilles à la mer (Μηνύματα σε μπουκάλι), της Celia Tocco (Βέλγιο, Γαλλία / 2020 / 12 min.)
Ο Τεό μένει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, όμως συχνά αισθάνεται μοναξιά. Ελπίζοντας να βρει παρέα, βάζει ένα γράμμα σ’ ένα μπουκάλι και το πετάει στη θάλασσα. Περιμένει με ανυπομονησία, με την ελπίδα ότι το μπουκάλι του, παρότι πολύ μικρό στον αχανή ωκεανό, θα του βρει έναν φίλο.

Αναλυτικά όλο το πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ.