50 χρόνια από την έκδοση του «Éden, Éden, Éden» του Pierre Guyotat

Όταν στις 9 Σεπτεμβρίου 1970, κυκλοφόρησε το «Éden, Éden, Éden», του νεαρού τότε τριαντάχρονου συγγραφέα Pierre Guyotat, σκανδάλισε, μάγεψε και συνεπήρε όσους το διάβασαν. Σε αυτήν τη «σαχάρια μυθοπλασία» για τον πόλεμο της Αλγερίας έχουν γράψει την εισαγωγή οι Michel Leiris, Roland Barthes, Philippe Sollers, και έχει χαιρετίσει ο Michel Foucault. Λογοκρίθηκε, αλλά υποστηρίχθηκε από μια διεθνή συλλογή υπογραφών, σε συνδυασμό με τις τοποθετήσεις των Joseph Beys, Pier Paolo Pasolini, Pierre Boulez, Italo Calvino, Jean-Paul Sartre. Πενήντα χρόνια μετά, το έργο του Pierre Guyotat που πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου φέτος, παραμένει μυθικό.

Αποτελεί τόσο το αποκορύφωμα της ιστορίας της γαλλικής αποικιοκρατίας, όσο και την αφετηρία μιας νέας ιστορίας της γαλλικής γλώσσας, του οράματος του παρόντος, του παρελθόντος και του μέλλοντος.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2020, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος συμπράττει με κορυφαίους εταίρους που κινητοποιήθηκαν από την Ένωση Pierre Guyotat, για τον εορτασμό των πενήντα χρόνων από την ημέρα της κυκλοφορίας του «Éden, Éden, Éden », ο Donatien Grau και οι συνεργάτες του σχεδίασαν και συντόνισαν ένα πρόγραμμα αποτελούμενο από πενήντα αναγνώσεις σε πενήντα διαφορετικούς χώρους στη Γαλλία και στο κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ

Ο συγγραφέας και ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος βιντεοσκοπήθηκε στην ταράτσα του Γαλλικού Ινστιτούτου από τον κινηματογραφιστή Μενέλαο Καραμαγγιώλη, ενώ διαβάζει ένα μεγάλο απόσπασμα του έργου στα γαλλικά. Με αυτήν την ταινία συμμετέχουμε στο αφιέρωμα σε αυτόν τον δημιουργό.

“Εφόσον από τη ίδρυσή του, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος στρατεύτηκε ενάντια σε όλες τις μορφές λογοκρισίας, επιθέσεων κατά της ελευθερίας, ενάντια σε όλες τις μορφές κομφορμισμού, ενάντια στη ναζιστική κατοχή, ενάντια σε όλες τις δικτατορίες, στο πλευρό των λαών, με τους συγγραφείς, τους διανοούμενους, φαινόταν προφανές να φιλοξενήσει τον φόρο τιμής σε αυτό το υπέροχο κείμενο που λογοκρίθηκε επί χρόνια. Ο Pierre Guyotat δεν γνώριζε την Ελλάδα, αλλά η εμπειρία του για τον μεσογειακό κόσμο τον έφερε πάντα πιο κοντά σε αυτήν τη χώρα των μύθων, της τραγωδίας, του φωτός και της ελευθερίας που αποτελούν τη βάση της βαθιάς ανυποταξίας των κειμένων του σε λογοτεχνικές συμβάσεις, για να τους αφήσει να βυθίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο στην ίδια τη γλώσσα, σχεδόν με έναν ομηρικό τρόπο, με τόση βία όσο και ποίηση. Εξ’ άλλου, το κείμενο τελειώνει με μια επίκληση στην «Αφροδίτη που καλύπτεται από πέπλο μενεξεδένιας άχνας», όπως η αυγή της Ιλιάδας ή το ηλιοβασίλεμα που χαρίζει στην Αθήνα το ψευδώνυμο της «μενεξεδένια πολιτεία».

Η ταινία είναι μόνο ένα αυθόρμητο αφιέρωμα σε αυτό το κείμενο που παίρνει την ανάσα για να μας μεταφέρει στην έρημο προς μια ατελείωτη περιπλάνηση όπου μόνο ο άνθρωπος παραμένει και επιβιώνει χωρίς διακρίσεις φυλής, φύλου, ηλικίας, πολιτισμού. , μόνο από τα υγρά της ζωής που αποτρέπουν το θάνατο από αυτήν την αδιάκοπη φράση που αποτελεί τη ροή της προφορικότητας και της επιθυμίας.

Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης, ένας σημαντικός σκηνοθέτης που προηγείται του νέου κύματος του τρέχοντος ελληνικού κινηματογράφου και ο Ντένις Ζαχαρόπουλος, ιστορικός και συγγραφέας τέχνης, έχουν εργαστεί για να φέρουν αυτό το έργο στην καρποφορία και να ενταχθούν στο κίνημα που συγκεντρώνει 50 εταίρους από όλη την άλλη ο κόσμος για να τιμήσει τη μνήμη του Pierre Guyotat και την 50ή επέτειο από τη δημοσίευση του Eden Eden Eden ”

Ντένης Ζαχαρόπουλος, δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, ιστορικός τέχνης

«Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος διαβάζει, για τρία ηλιοβασιλέματα με θέα όλη την πόλη, την αρχή του Éden Éden Éden καθιστώντας τους Αθηναίους αυτήκοους της ιστορίας στο πρωτότυπο και τον Guyotat αυτόπτη στις κρυφές στιγμές μιας πόλης απρόβλεπτης, η οποία θα μπορούσε να μοιάζει με καταφύγιο για τα πρόσωπα του κειμένου.»
Μενέλαος Καραμαγγιώλης, κινηματογραφιστής

Για το αφιέρωμα που διοργανώνεται από την Ένωση Pierre Guyotat, οι αναγνώσεις λαμβάνουν χώρα στα γαλλικά, σε ήδη υπάρχουσες μεταφράσεις (αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ολλανδικά, ιαπωνικά, ρωσικά…) ή σε μεταφράσεις που έγιναν ειδικά γι’ αυτό το σκοπό (αραβικά, εβραϊκά, ιταλικά…). Είναι ατομικές ή συλλογικές και η κάθε μια είναι μοναδική και σχεδιασμένη για τον χώρο στον οποίο γίνεται.

Académie du Royaume du Maroc, Rabat.
Ambassade de France en Chine, Pékin.
Ambassade de France en Inde/Jaipur Literary Festival, Delhi et Jaipur.
American University of Beirut, Beyrouth.
Association Mosaïque, Biskra.
Cabinet, Londres.
Cahiers de Colette, Paris.
CATPC, Lusanga.
Center for Contemporary Art, Tel Aviv.
Centre international de Poésie de Marseille et Musées de Marseille, Marseille.
Centre Pompidou-Metz, Metz.
Château de Jau, Case de Pène.
Château La Coste, Le Puy-Sainte-Réparade.
De Balie, Amsterdam.
Diaphanes et espace diaphanes, Zurich, Berlin.
El Atico Pent Cultural, Mexico.
Escuela Multidisciplinaria de Arte Dramático, Montevideo.
Eventos del Libro, Medellin.
Faust, Turin.
Festival d’Avignon, Avignon.
Flood Projects, Melbourne.
Fondation Beyeler, Riehen–Bâle.
Fonds Hélène et Édouard Leclerc, Landerneau.
Galleria Borghese, Rome.
Garage Museum of Contemporary Art, Moscou.
Groupe Art Contemporain, Annonay et Saint Julien Molin Molette.
Institut Français de Grèce, Athènes.
MAC VAL, Musée d’Art Contemporain du Val-de-Marne, Vitry.
Maison africaine de la poésie internationale, Dakar.
MC93, Bobigny.
Mollat, Bordeaux.
Montpellier Contemporain, Montpellier.
Museo de Arte Latinoamericano de Buenos Aires, Buenos Aires.
Mudam Luxembourg – Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean, Luxembourg.
Museu Serralves, Porto.
Nottingham Contemporary, Nottingham.
Ombres Blanches, Toulouse.
Palazzo Grassi/Pinault Collection, Venise.
Performing Arts Forum, Saint Erme.
Perrotin 106, Tokyo.
Press Up, Dublin.
Progetto, Lecce.
Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Madrid.
The Box et Semiotext(e), Los Angeles.
Theaster Gates and the Black Monks, Chicago.
The Island Club, Limassol.
Théâtre National de Strasbourg, Strasbourg.
University of Toronto, Toronto.
Writers’ House of Georgia, Tbilissi.
Xavier Hufkens, Bruxelles.