Το IFG στηρίζει τις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας

«Οι σκηνοθέτες είναι οι δικοί μας άγιοι, οι ταινίες τα ιερά μας κείμενα και οι αίθουσες οι δικοί μας χώροι λατρείας» αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο καλλιτεχνικός διευθυντής του 27ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, Λουκάς Κατσίκας, το οποίο φέτος πραγματοποιείται μεταξύ 22/09 και 3/10/2021. Και το πρόγραμμα που παρουσιάζει και φέτος στο κοινό αποσκοπεί να φέρει ξανά δυναμικά το κοινό στις αίθουσες.

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος στηρίζει έμπρακτα και τη φετινή έκδοση και σας προτείνει έναν οδηγό για τις 25 ταινίες που περιλαμβάνουν τη Γαλλία στις χώρες παραγωγής τους.

Θα βρείτε αναλυτικές οδηγίες για τις προβολές στα θερινά σινεμά, στις αίθουσες 12μηνης λειτουργίας, αλλά και για τις διαδικτυακές προβολές που προσφέρει το Φεστιβάλ, στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ aiff.gr.

Το εισιτήριο για προβολές σε αίθουσες είναι 6€, ενώ για τις διαδικτυακές είναι 3€.

Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα

Azor (Αζόρ), του Andreas Fontana (Ελβετία, Γαλλία, Αργεντινή / 2021 / 100 min.)
Στην υπό δικτατορία Αργεντινή του 1980, ένας Ελβετός τραπεζικός εξαφανίζεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Όταν ο αντικαταστάτης του αναλαμβάνει να διερευνήσει ο ίδιος την υπόθεση, βυθίζεται σε ένα μυστήριο που εκτυλίσσεται πίσω από τις βαριές πόρτες μεγαλοαστικών γραφείων και τους πυκνούς κήπους των νεόπλουτων ευνοούμενων του καθεστώτος. Με ένα εντυπωσιακό και (γοητευτικά) αταξινόμητο σκηνοθετικό ντεμπούτο, ο πρωτοεμφανιζόμενος Αντρέας Φοντάνα περιπλανιέται σε σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας και της σύγχρονης διπλωματίας με πυξίδα του την πλοκή ενός θρίλερ συνωμοσίας και έμμεση λογοτεχνική αναφορά την «Καρδιά του Σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ.

Bruno Reidal (Μπρουνό Ρεϊντάλ: Εξομολόγηση ενός δολοφόνου), του Vincent Le Port (Γαλλία / 2021 / 101 min.)
Γαλλική επαρχία, 1905. Στο δάσος που περιβάλλει το χωριό του, ο νεαρός Μπρουνό Ρεϊντάλ δολοφονεί βίαια ένα αγόρι και στη συνέχεια παραδίδεται αμέσως στις αρχές. Στη φυλακή, ανακρίνεται για εβδομάδες από μια ομάδα τριών γιατρών που του ζητούν να ανατρέξει στο παρελθόν του αδυνατώντας να κατανοήσουν τις θανατηφόρες παρορμήσεις του. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το ντεμπούτο του Βενσάν Λε Πορτ σκιαγραφεί με κλινική ακρίβεια το πορτρέτο ενός μανιακού δολοφόνου και ισορροπώντας μαεστρικά μεταξύ ευαλωτότητας και απόλυτης ανατριχίλας, εξερευνά το πώς θρησκοληψία, πατριαρχία και καταπιεσμένη σεξουαλικότητα διαπλέκονται στη ρίζα όπου φυτρώνει το άνθος του Κακού.

Espíritu Sagrado (Άγιο Πνεύμα), του Chema García Ibarra (Ισπανία, Γαλλία, Τουρκία / 2021 / 97 min.)
Μια σέχτα ουφολόγων στο Λεβάντε της Ισπανίας χάνει τον ηγέτη της και ο κλήρος πέφτει στον υπαρχηγό να συνεχίσει το έργο του εκλιπόντος, την ώρα που η τοπική κοινωνία παρακολουθεί ανάστατη την υπόθεση εξαφάνισης ενός κοριτσιού. Πολύ πέρα από μια εύκολη σάτιρα προς τους απανταχού συνωμοσιολόγους που υπάρχουν εκεί έξω, το υπόγεια σοκαριστικό ντεμπούτο του Γκαρσία Ιμπάρα πατάει όλες τις σωστές νότες αποτυπώνοντας μια πραγματικότητα τρομακτικά φάλτσα. Στην αρχή χαμογελάς, όμως μέχρι το φινάλε το όποιο γέλιο θα σου έχει παγώσει.

Διεθνές Διαγωνιστικό Ντοκιμαντέρ – Stranger Than Fiction

O Marinheiro das montanhas (Ναύτης των βουνών), του Karim Aïnouz (Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία / 2021 / 98 min.)
O βραβευμένος στις Κάννες σκηνοθέτης του «Η Αόρατη Ζωή της Ευριδίκης Γκουσμάο» επισκέπτεται για πρώτη φορά τη γενέτειρα του πατέρα του, αναζητώντας τα ίχνη από το παρελθόν της οικογένειάς του. Κι ο θεατής γίνεται αναγνώστης ενός πολύ προσωπικού ταξιδιωτικού ημερολογίου, ακροατής σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, κοινωνός μιας ελεγείας για το τέλος της αποικιοκρατίας. Ένα υπαρξιακό οπτικό ποίημα.

A night of knowing nothing (Μια τελευταία αθώα νύχτα), της Payal Kapadia (Γαλλία, Ινδία / 2021 / 96 min.)
Γράμματα αγάπης, αποξηραμένα λουλούδια, αποκόμματα εφημερίδων και πλάνα που κατέγραψε μια κάμερα ανακαλύπτονται ξεχασμένα σε κάποιο ντουλάπι της εθνικής σχολής κινηματογράφου της Ινδίας. Και αφηγούνται την ιστορία ενός ατελούς έρωτα, μιας φοιτητικής εξέγερσης και μιας βαθιά ριζωμένης κοινωνικής αδικίας, όλα δοσμένα μέσα από ένα σινεμά που θολώνει διαρκώς τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, όλα απλωμένα στην οθόνη σαν ένα πυρετώδες όνειρο που δεν ξέρεις σε ποιον ακριβώς ανήκει. Στον σκηνοθέτη, στον θεατή ή σε κάποιον που δεν θα μας αποκαλυφθεί ποτέ; Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό Φεστιβάλ Καννών.

Icons

Lotte Εisner, aucun lieu, nulle part (Λότε Άϊσνερ – ένας τόπος, πουθενά), του Timon Koulmasis (Γερμανία, Γαλλία / 2021 / 59 min.)
Μία από τις συναρπαστικότερες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα, παρότι λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό, συγγραφέας της «Δαιμονικής Οθόνης» και μία από τις επικεφαλής των αρχείων της Γαλλικής Ταινιοθήκης, η Λότε Άισνερ ήταν αυτή που θαύμαζαν ο Λανγκ, ο Μουρνάου, ο Στροχάιμ, ο Τσάπλιν, ο Ρενουάρ και ο Μπρεχτ, μαζί με τον Χέρτζογκ, τον Βέντερς και τον Σλέντορφ, οι οποίοι μιλούν, άλλωστε, και στην ταινία. Στη ζωή της και στο ντοκιμαντέρ αυτό η Ιστορία του κινηματογράφου διασταυρώνεται με εκείνη του εικοστού αιώνα, φωτίζοντας η μία την άλλη.

Τα Αγαπημένα των Φεστιβάλ – Festival Darlings

Ghahreman (Ένας Ήρωας), του Asghar Farhadi (Ιράν, Γαλλία / 2021 / 127 min.)
Με διήμερη άδεια από τη φυλακή στην οποία βρίσκεται για ανεξόφλητα χρέη, ένας άντρας προσπαθεί να ξεπληρώσει εγκαίρως τον δανειστή του. Μια απερίσκεπτη κίνησή του θα προκαλέσει, ωστόσο, μια χιονοστιβάδα γεγονότων που θα κλονίσουν το στενότερο περιβάλλον του. Μεγάλη κινηματογραφική επιστροφή για τον δύο φορές βραβευμένο με Όσκαρ δημιουργό του «Ένας Χωρισμός» και του «Εμποράκου», αυτό το υπόδειγμα σεναριακής και σκηνοθετικής γραφής, με σασπένς γνήσιου θρίλερ, αποτελεί μια πικρή παραβολή για ένα σύγχρονο κόσμο όπου κάθε πράξη επιφέρει απροσδόκητες συνέπειες και η ηθική παραμένει μια εύθραυστη έννοια. Μεγάλο Βραβείο του φετινού Φεστιβάλ Καννών.

Memoria (Ανάμνηση), του Apichatpong Weerasethakul (Κολομβία, Ταϊλανδή, Γαλλία, Γερμανία, Μεξικό, Κατάρ / 2021 / 136 min.)
Ένας δυνατός κρότος ξυπνά από τον ύπνο μια Βρετανίδα που βρίσκεται στην Κολομβία. Καθώς οι μικρές αυτές ηχητικές βόμβες, που μόνον εκείνη μπορεί και ακούει, αρχίζουν να πληθαίνουν, η ηρωίδα αποφασίζει να εντοπίσει την προέλευσή τους. Όμως η απάντηση που θα πάρει, θα είναι αποστομωτική. Συνεργασία κορυφής ανάμεσα στον βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα Ταϊλανδό δημιουργό και την έξοχη Τίλντα Σουίντον, εμπειρία απόλυτης μυσταγωγίας και υποβολής που μόνο σε σκοτεινή αίθουσα μπορεί να βιωθεί πραγματικά, η «Ανάμνηση» είναι ένα αλησμόνητο κινηματογραφικό ραντεβού με το Άγνωστο. Βραβείο της Επιτροπής στο φετινό Φεστιβάλ Καννών.

La nuit aux amants (Η νύχτα ανήκει στους εραστές), του Julien Hilmoine (Γαλλία / 2021 / 88 min.)
Δύο παλιοί συμμαθητές, αγόρι και κορίτσι, συναντιούνται ξανά από τύχη. Οι συγκυρίες τους σπρώχνουν να περάσουν το βράδυ μαζί, ολομόναχοι με τα μυστικά τους, τις επιθυμίες, τις σεξουαλικές τους ορμές. Η νύχτα που θα βιώσουν θα είναι βαθιά εξομολογητική, άκρως σεξουαλική και με τον τρόπο της σαρωτική. Με δύο θαρραλέους και φωτογενείς πρωταγωνιστές, διαλόγους-στολίδι, νεανικό πόθο να σιγοβράζει σε κάθε πλάνο και φοβερό ερωτισμό, ένας πολλά υποσχόμενος Γάλλος σκηνοθέτης υπογράφει ένα ντεμπούτο-έκπληξη, ερεθιστικό με παραπάνω του ενός τρόπους και ενδεικτικό του πώς μια ταινία μπορεί να γίνει συναρπαστική, ακόμη κι αν σε αυτή παίζουν μόλις δύο ηθοποιοί.

Verdens verste menneske (Το χειρότερο κορίτσι στον κόσμο), του Joachim Trier (Νορβηγία, Γαλλία / 2021 / 121 min.)
Η τριαντάχρονη Τζούλι δεν ξέρει τι γυρεύει από τη ζωή της. Κι ενώ ο φίλος της θέλει να κάνουν οικογένεια, εκείνη ερωτεύεται ξαφνικά κάποιον άλλο. Η απρόβλεπτη φύση του έρωτα και τα μυστήρια της επιθυμίας γίνονται πνευματώδης και γουντιαλενικών αποχρώσεων κομεντί στα χέρια του καταξιωμένου σκηνοθέτη της «Thelma» ο οποίος υπογράφει την feelgood έκπληξη της χρονιάς. Πανάξιο βραβείο Ερμηνείας του Φεστιβάλ Καννών στην πρωταγωνίστρια-αποκάλυψη.

Petite maman (Μικρή μαμά), της Céline Sciamma (Γαλλία / 2021 / 72 min.)
Με νωπή την απώλεια της αγαπημένης της γιαγιάς και με τη μαμά προσωρινά απούσα, η οκτάχρονη Νελί γνωρίζει στο δάσος και γίνεται φίλη με ένα συνομήλικο κορίτσι που της είναι εξαρχής οικείο. Ασυνήθιστα οικείο. Δύο χρόνια μετά τον φεμινιστικό θρίαμβο του «Πορτρέτου Μιας Γυναίκας που Φλέγεται», η Σελίν Σιαμά καθρεφτίζει το παιδικό βλέμμα σε έναν αραχνοΰφαντο μαγικό ρεαλισμό που επικαλείται την παραδοξότητα του Τσάρλι Κάουφμαν. Ένα τρυφερό φιλμ-καταφύγιο για όλα τα παιδιά που έχουν προ πολλού περάσει το κατώφλι της ενηλικίωσης.

Earwig (Οι ήχοι από το διπλανό δωμάτιο), της Lucile Hadžihalilović (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο / 2021 / 114 min.)
Η πιο αντισυμβατική και περιπετειώδης εικαστικά δημιουργός του μοντέρνου ευρωπαϊκού σινεμά, υπεύθυνη για αξέχαστες παραδοξότητες όπως το «Innocence» και το «Evolution», επανέρχεται σκηνοθετικά με την αινιγματική ιστορία ενός άντρα τον οποίο ένας αφανής εργοδότης μισθώνει για να φροντίζει νυχθημερόν ένα μικρό κορίτσι που έχει οδοντοστοιχία από πάγο και κάθε του επαφή με τον έξω κόσμο είναι απαγορευμένη. Μέχρι τη στιγμή που ο άντρας παίρνει εντολή για την άμεση μεταφορά του κοριτσιού σε μυστηριώδη τοποθεσία. Ένας γοτθικός γρίφος που γυρεύει επίλυση ή αλλιώς ένα από τα πιο γοητευτικά αλλόκοτα φιλμ που έχετε δει.

Żeby nie było śladów (Μην αφήσεις ίχνη), του Jan P. Matuszyński (Πολωνία, Γαλλία, Τσεχία / 2021 / 127 min.)
Η αληθινή υπόθεση της δολοφονίας ενός μαθητή από αστυνομικούς στην Πολωνία του 1983 γίνεται ένα χορταστικό δικαστικό θρίλερ και παράλληλα μια συναρπαστικά δαιδαλώδης διαδρομή προς την αντικειμενική αλήθεια, με τη βοήθεια της νευρώδους σκηνοθεσίας, μιας καθηλωτικής αναπαράστασης των γεγονότων και ενός ξεχωριστού επιτελείου ηθοποιών (ανάμεσά τους ο πρωταγωνιστής του «Ψυχρού Πολέμου»). Η ταινία διαγωνίστηκε για το Χρυσό Λιοντάρι του φετινού Φεστιβάλ Βενετίας.

Titane, της Julia Ducournau (Γαλλία, Βέλγιο / 2021 / 108 min.)
Μια σειρά ανεξήγητων φόνων γίνεται αφορμή προκειμένου να επανασυνδεθεί ένας πατέρας με τον εδώ και δέκα χρόνια αγνοούμενο γιο του. Και ένα τολμηρό, γεμάτο τσαμπουκά και θράσος θρίλερ, στο οποίο η έννοια της σεξουαλικής ταυτότητας συναντά το «Crash» και το σινεμά σωματικού τρόμου του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, αναγορεύει τη γαλλικής καταγωγής δημιουργό του «Raw» στη μόλις δεύτερη σκηνοθέτιδα που κατόρθωσε να κατακτήσει ποτέ τον Χρυσό Φοίνικα. Ριψοκίνδυνη και προβοκατόρικη επίθεση στις αισθήσεις, το «Titane» είναι το κινηματογραφικό ραντεβού που οι θαυμαστές του προκλητικού και ασυμβίβαστου σινεμά δεν πρέπει να χάσουν.

Rien à foutre (Δεν δίνω γαμ**ένη δεκάρα), των Emmanuel Marre & Julie Lecoustre (Βέλγιο, Γαλλία / 2021 / 112 min.)
Αεροσυνοδός ταξιδεύει ανά την Ευρώπη και στα ενδιάμεσα των πτήσεων παραδίδεται στο αλκοόλ και στις tinder διεξόδους, ζώντας σε μια λούπα κακής τέκνο και ακόμη χειρότερων ραντεβού. Όμως μια αναπάντεχη απόλυση την αναγκάζει να επιστρέψει στην οικογένεια της και να έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν. Η Αντέλ Εξαρχόπουλος σαρώνει ερμηνευτικά όποιον τολμά να μοιραστεί μαζί της το κάδρο σε ένα δράμα για μια ζαλισμένη γενιά που αναζητά τις δικές της εξόδους κινδύνου.

Paradis Sale – After Blue (Βρώμικος παράδεισος), του Bertrand Mandico (Γαλλία / 2021 / 127 min.)
Ο πρωτοποριακός δημιουργός των «Άγριων Αγοριών» επιστρέφει σαν o παντεπόπτης σαδιστής θεός του After Blue, ενός πλανήτη που κατοικείται αποκλειστικά από γυναίκες. Εκεί παρακολουθεί την αισθησιακή οδύσσεια της νεαρής Ρόξι, που μαζί με τη μητέρα της αναγκάζονται να κυνηγήσουν σε μια φαντασμαγορική Άγρια Δύση μια επικηρυγμένη δολοφόνο ονόματι Κέιτ Μπους που τους χρωστάει τη ζωή της. Υπερθεματίζοντας στις post-queer συνιστώσες της εκκεντρικής φιλμογραφίας του, ο σκηνοθέτης εξαπολύει μια ατίθαση και φαντασμαγορική επίθεση στις αισθήσεις, με ένα ψυχοτροπικό ταξίδι πάνω από τη δίνη των αρχέγονων ενστίκτων. Μια από τις πολυαναμενόμενες καλλιτεχνικές δημιουργίες της χρονιάς.

Μουσική & Φιλμ

Sisters with transistors, της Lisa Rovner (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία / 2020 / 83 min.)
Η πρωθιέρεια της αβαν γκαρντ Λόρι Άντερσον αναλαμβάνε να μας ξεναγήσει σε μια κρυφή γκαλερί όπου εκτίθενται τα πορτραίτα των πιονέρων της ηλεκτρονικής μουσικής. Συντονισμένα αφηγούνται μια ιστορία γένους θηλυκού, με την τρεμάμενη δυναμική του θέρεμιν θαμμένη κάτω από γιγάντια αναλογικά μηχανήματα και πατριαρχικές προκαταλήψεις. Μέσα από τόνους αρχειακού υλικού και επιβλητικές κυματογραμμές, η διαδρομή από την Κλάρα Ρόκμορ και τη Μπίμπι Μπάρον στη Γουέντι Κάρλος και τη Σουζάν Τσιάνι γίνεται ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ-ορόσημο τόσο για την ιστορία του είδους όσο και για την αναθεώρηση της δυναμικής των φύλων στη σύγχρονη εποχή.

Μετά τα Μεσάνυχτα – After Hours

Possession (Μια γυναικά δαιμονισμένη), του Andrzej Żuławski (Γαλλία, Δυτική Γερμανία / 1981 / 124 min.)
Για λογαριασμό μιας από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες που είχε να προσφέρει το σινεμά της δεκαετίας του ’80, λογοκριμένης για χρόνια σε πολλές χώρες, ο θρυλικός Πολωνός δημιουργός του «Σημασία Έχει ν’ Αγαπάς» τοποθετούσε το χρονικό ενός διαλυμένου γάμου στην καρδιά ενός διχασμένου Βερολίνου, καμουφλάροντας ένα οικογενειακό δράμα σε μια σχεδόν σουρεαλιστική ταινία φρίκης και αποσπώντας από την Ιζαμπέλ Ατζανί μια από τις πλέον αποστομωτικές γυναικείες ερμηνείες που είδαμε ποτέ, δίκαια βραβευμένη στο Φεστιβάλ Καννών. Ψηφιακά αποκατεστημένη 4K κόπια με αφορμή τα 40 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας.

Ειδικές Προβολές

Égoïste (Εγωιστές), των Stéphane Santini & Géraldine André (Ελβετία, Γαλλία / 2019 / 58 min.)
Οι εργαζόμενοι των Γιατρών Χωρίς Σύνορα έχουν συνηθίσει να δουλεύουν στα πιο ακραία περιβάλλοντα του πλανήτη. Ωστόσο, λίγοι από αυτούς τολμούν να διεισδύσουν στον κόσμο των προσωπικών συναισθημάτων. Σε αυτό το ντοκιμαντέρ κάνουν ακριβώς αυτό: μιλούν χωρίς επιφυλάξεις για τον κίνδυνο, την πρώτη αποστολή, την αίσθηση της ανημπόριας, το πάθος, την επιστροφή στο σπίτι και τα ανείπωτα πράγματα που έχουν βιώσει, την ίδια στιγμή που οι σύντροφοί τους εκμυστηρεύονται πώς είναι η ζωή μαζί αλλά και μακριά τους.

This is Orson Welles

The Trial (Η δίκη), του Orson Welles (Γαλλία, Ιταλία, Δυτική Γερμανία / 1962 / 119 min.)
Το φιλμ νουάρ βαδίζει χέρι-χέρι με τον γερμανικό εξπρεσιονισμό στη δυστοπική μεταφορά της «Δίκης» του Κάφκα από τον μοναδικό ίσως σκηνοθέτη που θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της αποστολής. Ο Άντονι Πέρκινς δείχνει τη μεγάλη του υποκριτική κλάση σε μια σκηνοθετικά αποστομωτική αναπαράσταση της συντριβής του ατόμου μπροστά στα απρόσωπα εξουσιαστικά συστήματα. Μπορεί ο «Πολίτης Κέιν» να είναι για πολλούς η καλύτερη ταινία του Γουέλς, ωστόσο η «Δίκη» παραμένει μία από τις πιο μεγαλεπίβολες και φορμαλιστικά τολμηρές δημιουργίες του.

F For Fake (H αλήθεια και το ψέμα), του Orson Welles (Γαλλία, Ιράν, Δυτική Γερμανία / 1973 / 89 min.)
Ο Όρσον Γουέλς ντύνεται ο τσαρλατάνος ταχυδακτυλουργός κι ο κάλπικος auteur που επιθυμούσαν οι επικριτές του. Αποφασίζει να μιλήσει για άλλους παραχαράκτες της Τέχνης και της Ιστορίας σε ένα αξεπέραστο δοκίμιο που κερδίζει όλο και περισσότερες θέσεις στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Όντας ένα δηλητηριωδώς αμφίσημο σχόλιο για την απάτη (και την απατηλή φύση του κινηματογράφου), το «F for Fake» αποτελεί το αυταπόδεικτο, όχι πλέον του ταλέντου, αλλά της ακαταμάχητης ιδιοφυΐας του Γουέλς.

Une histoire immortelle – The Immortal Story (Αθάνατη ιστορία), του Orson Welles (Γαλλία / 1968 / 62 min.)
Διαρκεί μόλις μία ώρα κι όμως αμέτρητα κείμενα έχουν γραφτεί μέσα στα χρόνια για την παραμυθένια διασκευή του Γουέλς σε ένα θεσπέσιο διήγημα της Κάρεν Μπλίξεν όπου ένας μοναχικός ηλικιωμένος αριστοκράτης στο τέλος της ζωής του θέτει ως ύστατη επιθυμία του να αποδείξει ότι μπορεί να μετατρέψει ένα παλιό ναυτικό μύθο σε πραγματικότητα. Μόνο που ο θρίαμβος της φαντασίας θα αποβεί καθολικός στο ατόφιο φιλμικό διαμάντι που στολίζει με την παρουσία της η Ζαν Μορό.

Mr. Arkadin – Confidential Report (Ο Κύριος Αρκάντιν), του Orson Welles (Γαλλία, Ισπανία, Ελβετία / 2021 / 127 min.)
Συναφούς δομής και σχεδόν αντάξιος με τον «Πολίτη Κέιν» σε μπαρόκ μεγαλείο, ο «Κύριος Αρκάντιν» οδηγεί το κοινό σε έναν αξιοθαύμαστο αφηγηματικό λαβύρινθο δομημένο γύρω από την περίπτωση ενός διαβόητου μεγιστάνα με σκοτεινό παρελθόν και του τυχοδιώκτη που αναλαμβάνει να διερευνήσει την αινιγματική ζωή του, καταλήγοντας να θέσει τη δική του σε κίνδυνο. Έχοντας υποστεί τις ολέθριες επεμβάσεις παραγωγών, και κυκλοφορήσει μέσα στα χρόνια σε διαφορετικές μορφές, η ταινία προβάλλεται ψηφιακά αποκατεστημένη και για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην κόπια που θεωρείται πλησιέστερη στο αρχικό όραμα του σκηνοθέτη.

Ζωές σε Μετάβαση: Trans Cinema Matters

Obscuro Barroco, της Ευαγγελίας Κρανιώτη (Γαλλία, Ελλάδα / 2018 / 60 min.)
Ένα ταξίδι στο Ρίο ντε Τζανέιρο, «μια πόλη μεταμορφώσεων, εργοστάσιο ονείρων και εφιαλτών», με οδηγό και αφηγήτρια την διάσημη Βραζιλιάνα τρανς ακτιβίστρια Λουάνα Μουνίζ και την μελαγχολική φωνή της που απαγγέλλει ποιητικές γραμμές από τον πειραματικό μονόλογο της Κλαρίσε Λισπέκτορ, «Água Viva». Στοχασμοί για την ταυτότητα, το γήρας και την αυτοέκφραση διαθλώνται μέσα στα φώτα της πόλης και πολιτικά γεγονότα που προαναγγέλλουν μια νέα συντηρητική εποχή εισχωρούν στο παρασκήνιο ενός ντοκιμαντέρ που σαν παραισθησιογόνα παλίρροια εικόνων εισέρχεται στον παλλόμενο κόσμο των πλασμάτων της νύχτας. Ειδικό Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ Βερολίνου, Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

Petite fille (Μικρό μου κορίτσι), του Sébastien Lifshitz (Γαλλία / 2020 / 85 min.)
Η επτάχρονη Σάσα γεννήθηκε στο σώμα ενός αγοριού, όμως ήδη από τα τρία της χρόνια γνωρίζει ότι η ίδια είναι κορίτσι. Ο ανατόμος της queer εμπειρίας, Σεμπαστιάν Λιφσίτζ, την ακολουθεί μαζί με την οικογένειά της, αποτυπώνοντας με διορατική ματιά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν, τις στιγμές χαράς αλλά και τις ανησυχητικές αντιδράσεις μιας κοινωνίας που παραμένει συντηρητική. Ένα βαθιά συγκινητικό και αυθεντικά τρυφερό κινηματογραφικό πορτρέτο που εκπέμπει αγάπη, διδάσκει συμπόνια και ενσυναίσθηση, αποτελώντας συνάμα το ζωντανό παράδειγμα για το πώς πρέπεινα μοιάζει η οικογενειακή αποδοχή για όλα τα τρανς παιδια αυτού του κόσμου.

Αναλυτικά όλο το πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ aiff.gr